قانون استفاده از خدمات تخصصی و حرفه ای حسابداران ذی صلاح به عنوان حسابدار رسمی اصلی ترین قانون حاکم بر حرفه حسابداری عمومی (به انگلیسی: Public Accounting) در ایران است. این قانون مشتمل بر ماده واحده و پنج تبصره در جلسه روز سه شنبه ۲۱ دی ۱۳۷۲ مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۲۹ دی ۱۳۷۲ به تأیید شورای نگهبان رسید.
«اساسنامه جامعه حسابداران رسمی ایران» (مصوب ۲۸ شهریور ۱۳۷۸، هیئت وزیران)
«آیین نامه تعیین صلاحیت حسابداران رسمی و چگونگی انتخاب آنان» (مصوب ۲۲ مرداد ۱۳۷۴، هیئت وزیران)
«آیین نامه اجرایی تبصره (۴) ماده واحده قانون استفاده از خدمات تخصصی و حرفه ای حسابداران ذی صلاح به عنوان حسابدار رسمی»
دیگر موارد
هدف از این قانون اعمال نظارت مالی بر واحدهای تولیدی، بازرگانی و خدماتی و هم چنین به دست آمدن اطمینان از اعتمادپذیر بودن صورت های مالی این واحدها در راستای حفظ منافع عمومی، صاحبان سرمایه و دیگر اشخاص ذی حق و ذی نفع اعلام شده است.
طبق تبصره ۲ این قانون جامعه حسابداران رسمی ایران به عنوان اصلی ترین انجمن حرفه ای حرفه حسابداری عمومی (به انگلیسی: Public Accounting) در ایران رسمیت یافت و فعالیت خود را از نیمه دوم ۱۳۸۰ آغاز کرد.
از جمله مقررات پایین دستی که پیرو تصویب این قانون و برای اجرای مفاد آن وضع شدند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
«اساسنامه جامعه حسابداران رسمی ایران» (مصوب ۲۸ شهریور ۱۳۷۸، هیئت وزیران)
«آیین نامه تعیین صلاحیت حسابداران رسمی و چگونگی انتخاب آنان» (مصوب ۲۲ مرداد ۱۳۷۴، هیئت وزیران)
«آیین نامه اجرایی تبصره (۴) ماده واحده قانون استفاده از خدمات تخصصی و حرفه ای حسابداران ذی صلاح به عنوان حسابدار رسمی»
دیگر موارد
هدف از این قانون اعمال نظارت مالی بر واحدهای تولیدی، بازرگانی و خدماتی و هم چنین به دست آمدن اطمینان از اعتمادپذیر بودن صورت های مالی این واحدها در راستای حفظ منافع عمومی، صاحبان سرمایه و دیگر اشخاص ذی حق و ذی نفع اعلام شده است.
طبق تبصره ۲ این قانون جامعه حسابداران رسمی ایران به عنوان اصلی ترین انجمن حرفه ای حرفه حسابداری عمومی (به انگلیسی: Public Accounting) در ایران رسمیت یافت و فعالیت خود را از نیمه دوم ۱۳۸۰ آغاز کرد.
از جمله مقررات پایین دستی که پیرو تصویب این قانون و برای اجرای مفاد آن وضع شدند می توان به موارد زیر اشاره کرد: