شیرمردی

شیرمردی. [ م َ ] ( حامص مرکب ) صفت شیرمرد. شجاعت و دلیری. دلاوری و پهلوانی و مردانگی :
که کس در جهان کودکی نارسید
بدین شیرمردی و گردی ندید.هَمَت شیرمردی هم اورنگ و پند
زمانه پناهی زمانه گزند.هَمَت شیرمردی هَمَت رای و بند
که هرگزبه جانت مبادا گزند.کنون شیرمردی بکار آیدت
که با دشمنان کارزار آیدت.که این شیرمردی ز رنگ شب است
مرا بازگشتی ز جنگ شب است.بدین شیرمردی و چندین خرد
کمان مرا زیر پی بسپرد.شهر من شهر بزرگ است و زمینش نامدار
مردمان شهر من در شیرمردی نامور.با شیرمردیت سگ ابلیس صید کرد
ای بیهنر بمیر که از گربه کمتری.رضا به حکم قضا گر دهیم و گر ندهیم
ازین کمند نشاید به شیرمردی رست.گفتم به شیرمردی چشم از نظر بدوزم
باتیر چشم خوبان تقوی سپر نباشد.هر روبهی نیارد در راه عشق رفتن
در راه عشق باید مردی و شیرمردی.رجوع به شیرمرد شود.