سپیدایی

سپیدایی یا آلبدو به معنی درصد بازتاب نور از سطح یک جسم است. مقادیر این کمیت می تواند از صفر (تاریک مطلق) تا یک (روشن مطلق) تغییر پیدا کند. آلبدو را گاه با درصد و گاه با یک عدد اعشاری کوچکتر از یک نشان می دهند.
موریسون، ایان. درآمدی بر نجوم و کیهان شناسی. ترجمهٔ غلامرضا شاه علی. شیراز: ارم شیراز. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۰۳۶-۲۵-۰.
دمای یک سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژی خورشیدی، موسوم به آلبدوی سیاره، و اثرات گازهای گلخانه ای (البته اگر وجود داشته باشد) است.
آلبدوی سیاره زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ انرژی خورشیدی را سریعاً منعکس می کند؛ لذا ۶۳٪ آن را جذب می نماید. آلبدوی سیاره زهره حدود ۰/۷۰ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی توسط سیاره زهره جذب می شود. اما جو زهره که از کربن دی اکسید تشکیل شده به قدری غلیظ است که دمای سطح آن به طور قابل ملاحظه ای بالا میرود. مریخ آلبدویی برابر با ۰/۱۵ دارد، از این رو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب می کند، اما جو رقیق کربن دی اکسید مریخ (حدود ۰/۰۱ زمین) نمی تواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هم اکنون سطح مریخ برای بقای گونه های حیات برپایهٔ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود، در گذشته، زمانی که آتش فشان های عظیم مقادیر گسترده ای گاز (شامل بخار آب، کربن دی اکسید و متان) را در جو منتشر می کردند، دمای آن به میزان قابل توجهی بالاتر بوده و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.