لخمی

لخمی . [ ل َ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن الانجب . از مشاهیر فقهای مالکی و از بزرگان ادبا و شعراست . اصلاً از مردم بیت المقدس و پرورش یافته ٔ اسکندریه است و در مصر به تدریس اشتغال میورزیده و بسال 611 هجری درگذشته است . (قاموس الاعلام ترکی ).

لخمی . [ ل َ ] (اِخ ) ابوالحکم عبدالسلام بن عبدالرحمن . از مشاهیر دانشمندان اندلس و از مردم اشبیلیه وی را تفسیری است ناتمام و اثری شرح اسماء الحسنی نام . وفات 536 هَ . ق . (قاموس الاعلام ترکی ).

لخمی . [ ل َ ] (اِخ ) الشاطبی . رجوع به الشاطبی ابراهیم شود. (معجم المطبوعات ج 2).

لخمی . [ ل َ ] (اِخ ) او راست تفسیر.

لخمی . [ ل َ می ی ] (ص نسبی ) منسوب به لخم که قبیله ای است از یمن .
- ملوک ِ لَخمی ؛ رجوع به ملوک لخم شود. همان مناذره یعنی ملوک حیره اند. نعمان سوم پادشاه حیره نیز از ایشان است که خسرو پرویز وی را به زندان انداخت و امارت را از دودمان لخمی گرفت و به ایاس طائی داد. (ایران در زمان ساسانیان ص 138).