ناصیه کوبان

( صفت .حال ) درحال پیشانی بزمین ساییدن سجده کنان .

ناصیه کوبان. [ ی َ / ی ِ ] ( ق مرکب ) سجده کنان. در حالت پیشانی به زمین سائیدن :
پای کوبان بحرم رفتم و عیبم کردند
بر در دیرمغان ناصیه کوبان رفتم.