( ناف آسمان ) کنایه از قطب فلک
ناف اسمان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ناف آسمان ) ناف آسمان. [ ف ِ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از قطب فلک. ( آنندراج ). وسطالسماء. وسط آسمان. میان آسمان :
سپهر گفت بهل مدح روزگار بگو
که آفتاب سوی ناف آسمان آمد.
سپهر گفت بهل مدح روزگار بگو
که آفتاب سوی ناف آسمان آمد.
عرفی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: