نویسنده ای که بر در سرای پادشاهان نشیند تا هر کدام از نوکران که به چاکری حاضر نشوند بنویسد متصدی حضور و غیاب .
ناظر در سرای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ناظر در سرای. [ ظِ رِ دَ رِ س َ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نویسنده ای که بر در سرای پادشاهان نشیند تا هرکدام از نوکران که به چاکری حاضر نشوند بنویسد. ( ناظم الاطباء ). و او را در هندوستان ناغه نویس می گویند. ( آنندراج ). متصدی حضور و غیاب.
کلمات دیگر: