( وذیة ) وذیة. [ وَ ی َ ] ( ع اِ ) درد. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). وجع. ( اقرب الموارد ). || بیماری. || عیب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). گویند: ما به وذیة. ( منتهی الارب ). || آب اندک. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
وذیه
لغت نامه دهخدا
وذیة. [ وَ ی َ ] (ع اِ) درد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). وجع. (اقرب الموارد). || بیماری . || عیب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گویند: ما به وذیة. (منتهی الارب ). || آب اندک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: