دستگاه عصبی پیرامونی یا سامانهٔ عصبی محیطی (PNS) بخشی از دستگاه عصبی است که خارج از مغز و نخاع قرار دارد. دستگاه عصبی پیرامونی به دو بخش سامانه عصبی خودگردان (خودمختار) و سامانه عصبی سوماتیک (ارادی) تقسیم می شود. دستگاه عصبی پیرامونی دربرگیرنده ۱۲ جفت عصب مغزی و ۳۱ جفت عصب نخاعی و گره های عصبی متعدد است.
شبکه گردنی
شبکه بازویی
شبکه کمری
شبکه خاجی
دستگاه عصبی پیرامونی شبکه گسترده ای از رشته های عصبی نخاعی و مغزی است که به مغز و نخاع متصل می باشند. این دستگاه دربرگیرنده سامانه عصبی پیکری (سوماتیک)، سامانه عصبی خودگردان و گیرنده های حسی است که به پردازش تغییرات پیرامون درونی و بیگانه کمک می کنند. این اطلاعات از طریق رشته های عصبی حسی درونی به رشته های عصبی مرکزی گسیل می شود.
سامانه عصبی خودگردان (رشته های عصبی خودمختار سمپاتیک، پاراسمپاتیک و احشایی) کنترل غیرارادی اندام های درونی، رگ ها، ماهیچه های قلبی و ماهیچه های صاف را بر دوش دارند. رشته های عصبی سوماتیک (پیکری) حس و حرکت ارادی پوست، استخوان ها، مفصل ها و ماهیچه های استخوانی را بر عهده دارند.
دستگاه عصبی پیرامونی مسیر ارتباطی بین دستگاه عصبی مرکزی و بقیه بدن می باشد که با تحریکات عصبی فعالیت های بدن را تنظیم می کند.
شبکه گردنی
شبکه بازویی
شبکه کمری
شبکه خاجی
دستگاه عصبی پیرامونی شبکه گسترده ای از رشته های عصبی نخاعی و مغزی است که به مغز و نخاع متصل می باشند. این دستگاه دربرگیرنده سامانه عصبی پیکری (سوماتیک)، سامانه عصبی خودگردان و گیرنده های حسی است که به پردازش تغییرات پیرامون درونی و بیگانه کمک می کنند. این اطلاعات از طریق رشته های عصبی حسی درونی به رشته های عصبی مرکزی گسیل می شود.
سامانه عصبی خودگردان (رشته های عصبی خودمختار سمپاتیک، پاراسمپاتیک و احشایی) کنترل غیرارادی اندام های درونی، رگ ها، ماهیچه های قلبی و ماهیچه های صاف را بر دوش دارند. رشته های عصبی سوماتیک (پیکری) حس و حرکت ارادی پوست، استخوان ها، مفصل ها و ماهیچه های استخوانی را بر عهده دارند.
دستگاه عصبی پیرامونی مسیر ارتباطی بین دستگاه عصبی مرکزی و بقیه بدن می باشد که با تحریکات عصبی فعالیت های بدن را تنظیم می کند.
wiki: دستگاه عصبی پیرامونی