فهرست ظرف های شراب خوری

در زبان فارسی برای ظرف های میگساری نام های گوناگون با ویژگی های گوناگونی وجود دارد. چندتا از آن ها به ترتیب کوچک به بزرگ این ها هستند:
پیک: لیوانک شیشه ای عرق خوری
چَتوَر: بطری به اندازه یک چهارم شیشه های معمولی، چتول هم می گویند
پیمانه: لیوان شراب خوری، رطل هم می گویند
جام: لیوان شیشه ای باده خوری
پیاله: کاسه کوچک بی پایه
تغار: آوند نسبتاً کوچک
مینا: شیشه باده خوری
ساغر: کاسه پایه دار
سبو: کاسه سفالی دسته دار
سبوچه: سبوی کوچک
تُنگ: آوند شیشه ای گردن باریک، صراحی هم گفته اند.
سَکره: تنگ سفالین بزرگ (از گویش لارستانی)
هَسی: تشت سفالین (از گویش لارستانی)
تَکوک: آوندهایی که به شکل جانوران درست می شده.
ساتگین: آوند شیشه ای بزرگ و استوار باده خوری
زیغال: جام شکم بزرگ یک نفره، قدح هم گفته اند.
پارچ: کاسه ای بزرگ که دور می گردانند.
قرابه: آوند شیشه ای شکم بزرگ
چمانه: نیم-کدوی تراشیده و نگارینی که با آن می می خوردند.
کوزه: آوند سفالین نسبتاً بزرگ
خُم: بزرگ ترین آوند باده سازی و باده خوری (در اصل خُنب بوده)
خمره: همان خم
گونه های می