ردالصدر علی العجز

ردالصدر علی العجز. [ رَدْ دُص ْ ص َ رِ ع َ لَل ْ ع َ ج ُ ] (ع اِ مرکب ) بازبردن آغاز به انجام . و در اصطلاح عروض آن است که کلمه ای که در آخر بیتی بیاید آنرا عیناً در آغاز بیت بعد تکرار کنند:
قوام دولت و دین روزگار فضل و هنر
ز فضل وافر تو یافت زیب و فر و نظام
نظام ملت و ملکی عجب نباشد اگر
به رونق است در این روزگار کلک و حسام .
یا:
ای رخ و زلفین تو در فتنه دام روزگار
کرده ام در عشق تو دل را بکام روزگار
روزگار از روز و شب باشد رخ و زلفین تو
روزگاردیگرند، ای من غلام روزگار .
(از بدیع و عروض و قافیه تألیف همایی و... ص 33). و رجوع به المعجم چ مدرس رضوی ص 252 و صناعات ادبی تألیف همایی ص 98 شود.