شباهنگام

شبان هنگام وقت شب عشائ .

شباهنگام. [ ش َ هََ / هَِ ]( اِ مرکب ، ق مرکب ) شبان هنگام. وقت شب. عشاء. ( مقدمه التفهیم ص قسط ). در شب. هنگام و وقت شب. ( ناظم الاطباء ) : شباهنگام نو پدید آید به اول ماه. ( التفهیم ). پدید آیند به مغرب شباهنگام. ( التفهیم ).
شباهنگام کآهوی ختن کرد
ز ناف مشک خود خور را رسن کرد.شباهنگام کز صحرای اندوه
رسیدی آفتابش بر سر کوه.شباهنگام کاین عنقای فرتوت
شکم پر کرد از این یکدانه یاقوت.

هنگام شب، وقت شب، شبانگاه، شبان هنگام.