عبرت بین

( صفت ) آن که عبرت گیرد عبرت گیر .

عبرت بین. [ ع ِ رَ ] ( نف مرکب ) عبرت گیر :
هان ای دل عبرت بین از دیده نظر کن هان
ایوان مدائن را آئینه عبرت دان. چو ما را چشم عبرت بین تباه است
کجا دانیم کاین گل یا گیاه است.

عبرت گیر، آن که از دیدن چیزی پند و عبرت می گیرد.