صرع دار

صرعدار. [ ص َ ] ( نف مرکب ) مصروع. صرع زده :
گوئی خم صرعدار شد چرخ
کان زرد کف از دهان برانداخت.فلک چو عود صلیبش بر اختران بندد
که صرعدار بود اختران بوقت زوال.خور در تب و صرعدار یابم
مه در دق و ناتوان ببینم.خم صرعدار آشفته سر، کف بر لب آورده زبر
و آن خیک مستسقی نگر، در سینه صفرا داشته.

صرعی، مصروع، صرع زده.