خردک

اندک، کم، اندک اندک، کم کم
( اسم ) اندک . یا خردک خردک . اندک اندک کم کم .

خردک. [ خ ُ دَ ] ( ص مصغر ) خرده. کوچک :
درختی که خردک بود باغبان
بگرداند او را چو خواهد چنان
چو گردد کلان باز نتواندش
که از کژّی و خم بگرداندش.داراء اکبر را پسری بود نام او اشک و بگاه اسکندر خردک بود چون اسکندر برادرش را داراء اصغر بکشت این کودک هیچ چیز نتوانست کردن. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ).
پنداری تبخاله خردک بدمیده ست
بر گرد عقیق دو لب دلبر عیار.نگر تا هست چون تو هیچ سفله
که خردک داده بستانی بجمله.این خردکهاست چونْش بشناسی
در کل دلیل گرددت اجزا. || ( اِ مرکب ) خِنْصِر. کالوچ. کلیک. انگشت کوچک. انگشتک. ( یادداشت بخط مؤلف ). || بَثْرة. جوش. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- خردک خردک ؛ کم کم. رفته رفته.
- || خردخرد. به اندازه های کوچک :
وَاندر شکمش خردک خردک دو سه گنبد
زنگی بچه ای خفته بهر یک در چون قار.|| خوش اندام. خوشنما. خوش خلق. ( از ناظم الاطباء ).

= خُرد