صائغ
صیاغ
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صیاغ . [ ص َی ْ یا ] (ع ص ) زرگر. (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (مهذب الاسماء). || دروغگو. (اقرب الموارد).
صیاغ . [ ص ُی ْ یا ] (ع ص ، اِ) ج ِ صائغ. (اقرب الموارد). رجوع به صائغ شود.
صیاغ. [ ص َی ْ یا ] ( ع ص ) زرگر. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( مهذب الاسماء ). || دروغگو. ( اقرب الموارد ).
صیاغ. [ ص ُی ْ یا ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ صائغ. ( اقرب الموارد ). رجوع به صائغ شود.
صیاغ. [ ص ُی ْ یا ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ صائغ. ( اقرب الموارد ). رجوع به صائغ شود.
فرهنگ عمید
۱. کسی که با دروغ سخن را آرایش دهد، دروغ پرداز.
۲. زرگر.
۳. ریخته گر.
۲. زرگر.
۳. ریخته گر.
کلمات دیگر: