( طرب آشیان ) ( اسم ) محل سرور و طرب : طرب آشیان بلبل بنگر که زاغ دارد ( حافظ ) .
طرب اشیان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( طرب آشیان ) طرب آشیان. [ طَ رَ ] ( اِ مرکب ) مکان سرور و طرب :
سِزَدَم چو ابر بهمن که بر این چمن بگریم
طرب آشیان بلبل بنگر که زاغ دارد.
سِزَدَم چو ابر بهمن که بر این چمن بگریم
طرب آشیان بلبل بنگر که زاغ دارد.
حافظ.
فرهنگ عمید
( طرب آشیان ) آشیانۀ طرب، مکان طرب و شادی.
کلمات دیگر: