شب کار
فارسی به انگلیسی
night-shift (worker), nocturnal
لغت نامه دهخدا
شب کار. [ ش َ ] ( ص مرکب ) کسی که در شب کار کند. کارگر شب کار. || در تداول عامه ، لوطی. || زن که تن به بدکاری داده باشد و بدکاری کند. زن که شباهنگام با بیگانه خسبد. که همبستر مردی بیگانه شود.
فرهنگ عمید
ویژگی که در شب کار می کند.
کلمات دیگر: