دامن سوار

سوار بر دامن

دامن سوار. [ م َ س َ ] ( ص مرکب ) سوار بر دامن. کنایه است از طفلی که دامن قبا و جامه از میان دو پای خود برآورد و خود را سوار پندارد و بازی کند. ( از آنندراج ). کودکی که گوشه های دامن یا قسمتهای آونگان جامه خود از میان دو پای برآرد اسب وار و خویشتن سوار اسب پندارد :
همچو طفلان جملگی دامن سوار
گوشه دامن گرفته اسب وار.کودکان را حرص می آرد غرار
تا شوند از ذوق دل دامن سوار.گر ز جولان بازماند آسمان طفل طبع
خاکدان دهر را دامن سواری گو مباش.از صف مردان جگرداری نمی آید برون
ورنه گردون کودک دامن سواری بیش نیست.

کودکی که دامن لباس خود را در میان دو پای خود بگیرد و بدود و خیال کند که سوار بر اسب است، سوار بر دامن: همچو طفلان جمله تان دامن سوار / گوشهٴ دامن گرفته اسپ وار (مولوی: ۱۷۲ ).