طرازیده

طرازیده. [ طِ / طَ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) آراسته. نگاریده. نگارشده :
فرازش درفشی درفشان چو شید
به پیکر طرازیده پیل سپید.طرازش یکی نغز طاووس نر
طرازیده از گونه گونه گهر.طرازیده برپیل اورنگ اوی
ز گوهر گرفته جهان رنگ اوی.بدادش ز بیجاده تختی دگر
طرازیده بر پشت شیری ز زر.فراوان در او مرغ و نخجیر گور
طرازیده از سیم و زر و بلور.- طرازیده موی ؛ گیسوآراسته :
پرستار صف زد دوصد ماهروی
طرازی بتان طرازیده موی.

آراسته، نگاشته.