گذردهی نسبی

گذردهی نسبی یک ماده تحت شرایطی خاص، میزان توانایی آن ماده برای متمرکز کردن خطوط شار میدان الکتروستاتیکی را نشان می دهد. به بیان دقیق تر می توان این کمیت را برابر با نسبت ظرفیت خازنی با دی الکتریک مربوطه به ظرفیت خازنی که دی الکتریک آن خلأ (به طور تقریبی ٬هوا) است تعریف نمود.
طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی
ثابت گذردهی خلأ
ضریب شکست
گذردهی نسبی یک ماده تابعی از بسامد میدان الکتریکی اعمال شده است. گذردهی نسبی برای میدان با بسامد صفر، گذردهی نسبی استاتیک یا ثابت دی الکتریک نام دارد. از دیگر نام های به کار رفته برای گذردهی نسبی در بسامد صفر، می توان به ثابت دی الکتریک نسبی یا ثابت دی الکتریک ایستا (استاتیک) اشاره کرد.
گذردهی نسبی معمولاً با ε r ( ω ) {\displaystyle \varepsilon _{r}(\omega )}   نشان داده می شود و بدین صورت تعریف می گردد:
ε r ( ω ) = ε ( ω ) ε 0 , {\displaystyle \varepsilon _{r}(\omega )={\frac {\varepsilon (\omega )}{\varepsilon _{0}}},}