اغوش

هم ریشه است با هاگ ( hug ) در زباهای هندواروپایی و انگلیسی hug=آغ که به ش افزوده شده است

در زبان ترکی استانبولی می شود: کوجاک

بغل کردن

Hug=Aag=Aaq
حالت اسم ( نام ) آن آگِش از ریشه آگ ( در انگلیسی Hug هاگ ) ولی با گذر زمان آگُش. مانند کاوِش ( کاویدن ) شده کاوُش، تراوِش ( تراویدن ) تراوُش
و یا تاثیر عربی یا تاثیر ترکی یا حالت دیگه واژه در پارسی حرف گ به غ تبدیل شده.
در پایان آغوش
حالت فعلی درست آن به شاید آگیدن است.
I hugged من آگیدم

بر، بغل، پهلو، صدر، کنار، بنده، غلام، کنیز، قوش، کش

این واژه تورکیست چون غ دارد و غ در فارسی نیست



تا لحظاتی دیگر. . .

حضن

آغشته کاملا فارسی است.
آقای جواد مادر فارسی ( غ ) داریم. وقتی اطلاع نداری سخن نگو.
زبان های پارسی از جمله اوستایی، پارسی کهن، پارسی میانه و پارسی نو غ دارند و این وات همواره نقش مهمی در زبان های کهن ایرانیک داشته است. در خط های پهلوی و اوستایی نیز نویسه ای جدا برای غ وجود دارد. برای نمونه بَغ، مُغ و دوغ در زبان پهلوی ساسانی بکار رفته اند. ق نیز در برخی زبان های ایرانی شرقی وجود داشته است. در فارسی واژگانی که ق دارند به دو دسته تقسیم میشوند: یا ترکی و عربی اند، یا واژگان کهن ایرانی که در پارسی نو برخی از حروفشان تبدیل به ق شده است. یعنی قِ این واژگان در گذشته حرف دیگری بوده است. همچون : قشنگ که برگرفته از خشنگ در زبان ایرانیِ سغذی میباشد ، یعنی در این واژه خ به ق دگرگون شده است. یا واژه قرمز که برگرفته از کرمیر در پارسی میانه است ، یعنی ک به ق دگرگون شده است. واژگان این دسته خود به دو دسته تقسیم میشوند :

الف - واژگانی که از زبان ایرانیِ سغذی آمده اند و ( ( خ ) ) یا ( ( ک ) ) آنها به ( ( ق ) ) دگرگون شده است :

قشنگ که برگرفته از سغذی xšank میباشد. / قاطر که برگرفته از سغذی xara - tara میباشد. / قند که برگرفته از سغذی xanda میباشد. / نقره که برگرفته از سغذی nākrtē میباشد. / قانون که از سغذی kanonā آمده است. و . . .

ب - واژگان پارسی ای که در گذشته دارای حرف ( ( ک ) ) بوده اند و معمولا توسط عربی این حرف به ( ( ق ) ) دگرگون شده است :

قابوس که در گذشته کاووس بوده است. در پارسی میانه kayos و در اوستایی kāvāusān آمده است. / قالب که در گذشته کالب بوده است. در پارسی میانه kalpād آمده است.

/قز و قزاغند که در گذشته کز و کژاکند بوده اند. در پارسی میانه kač و در پارسی باستان kaž آمده است. / قفیز که در گذشته کویز بوده است که در پارسی میانه kafiz , kapič و در پارسی باستان kapithe آمده است.

/چاقو که در گذشته چاکو بوده است و هم ریشه با چکوش میباشد. / قپان که در گذشته کپان بوده است و احتمالا برگرفته از لاتین campania است. / قهرمان که در گذشته کهرمان بوده است. در اوستایی kara - manah آمده است.

/قاقم ( گونه ای سمور ) که برگرفته از پارسی میانه kākom میباشد. / قبا که برگرفته از پارسی میانه kapāh میباشد. / قباد که برگرفته از پارسی میانه kavāt میباشد. / قومس ( نام شهری ) که برگرفته از پارسی میانه kūmis میباشد. / قیصر که از پارسی میانه kaysar , kēsar آمده است. / قنات که برگرفته از پارسی میانه kānakih , kahas میباشد. / قرابه ( گونه ای ظرف شیشه ای ) که برگرفته از پارسی میانه karāveh میباشد. / قوطی که برگرفته از پارسی میانه kiwōt میباشد. / قربان که برگرفته از کرپان اوستایی میباشد. / قاف که برگرفته از پارسی میانه kāf میباشد. / قم ( نام شهر ) که برگرفته از کمب می باشد. و نمونه های بسیار دیگر از این دست.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
خود واژه ی قز ( دختر در ترکی ) از واژه ی ( کچ، یا کچک ) در زبان کُردی گرفته شده.
افزون برا آن ترکان اصلا واژه ی ( غ ) رو نمی توانند بگن، من با ترکی آشنا هستم و میدانم:مانند واژگان عربی:
غنیمت=قنیمت
غسل=قوسل
غریب=قریب
غدیر=قدیر
و . . . . . . . . . . . .
قره باغ=قره باخ یا قره باق