مینو سرشت

اسم: مینو سرشت (دختر) (فارسی) (تلفظ: minu seresht) (فارسی: مینوسرشت) (انگلیسی: minu seresht)
معنی: آن که یا آنچه طبیعتی مانند بهشت دارد

که سرشتی مانند مینو دارد که طبیعتی مانند بهشت دارد

مینوسرشت. [ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) که سرشتی مانند مینو دارد. که طبیعتی مانند بهشت دارد. دارای سرشت و طبیعت بهشت. دارای خلقت بهشت. توسعاً به معنی زیبا و خرم :
درآمد به آن شهر مینوسرشت
که ترکانش خوانند لنگر بهشت.در آن خرم آباد مینوسرشت
فروماند حیران ز بس آب و کشت.زمانه به کردار باغ بهشت
زمین از گل و سبزه مینوسرشت.|| خوب صورت. مینوپیوند. ( آنندراج ). رجوع به مینوپیوند شود. || آسمانی طبیعت و آسمانی خوی. ( ناظم الاطباء ).