خطر زیست فناوری

خطر زیست فناوری (به انگلیسی: Biotechnology risk) نوعی خطر است که می تواند حاصل منابع زیستی همچون عوامل زیستی با دستکاری ژنتیکی باشد. این خطر می تواند به صورت عمدی (در قالب بیوتروریسم / سلاح های زیستی) یا غیرعمدی (از طریق انتشار اتفاقی ویروس مهندسی شده) به وجود آمده باشد. از زمانیکه عوامل ویروسی به عنوان خطر زیست فناوری معرفی شدند، فناوری های جدیدی مانند CRISPR و درایوهای ژنی (gene drives) نیز جز این خطرات لحاظ شدند.
در حالی که توانایی مهندسی هدفمند پاتوژن ها به آزمایشگاه های تخصصی با مدیریت پژوهشگران برتر محدود شده است، فناوری رسیدن به این توانایی به سرعت در حال ارزان و فراگیر شدن است. کاهش هزینه توالی یابی ژنوم انسان، افزایش اطلاعات بانک داده های ژنتیکی و کشف روش هایی مانند ژن درایو (gene drives) و CRISPR از این قبیلند.
پژوهش
پاتوژن ها ممکن است به صورت عمدی یا غیرعمدی به منظور تغییر ویژگی هایشان از جمله واگیرداری و سمیت از نظر ژنتیکی دستکاری شده باشند. جهش هایی نیز در توسعه سلاح های زیستی استفاده شده اند که کاربرد دوگانه دارند؛ بنابراین در رابطه با تحقیق بر روی این جهش ها همواره نگرانی هایی وجود دارد. بیشتر این نگرانی ها در رابطه با جهش های به دست آوردن عملکرد است که باعث افزایش عملکرد یا عملکرد جدید عوامل بیماری زا به همراه خطر گسترش یافتن آن ها است.در سال ۲۰۱۴، ایالات متحده دستور توقف پژوهش های از نوع به دست آوردن عملکرد(gain of function) بر روی ویروس های بیماری های آنفلوآنزا، MERS، و SARS را صادر کرد. چرا که این عوامل بیماری زا از طریق هوا نیز قابل انتقال بودند. با این حال، بسیاری از دانشمندان مخالف این توقف بودند، با این استدلال که توانایی توسعه درمان های ضد ویروسی محدود می شود. این دانشمندان معتقد بودند که جهش های به دست آوردن عملکرد همچون وارد کردن ویروس MERS به موش های آزمایشگاهی برای مطالعه بیشتر ویروس ضروری است.