مارسل بالتازارد (به فرانسوی: Marcel Baltazard) (زاده ۱۳ فوریه ۱۹۰۸ –مرگ اول سپتامبر ۱۹۷۱) یک محقق علوم پزشکی و پزشکی فرانسوی بود. او به خاطر فعالیت هایش در زمینه بیماری طاعون و هاری معروف می باشد. بالتازارد در بین سال های ۱۹۴۶ الی ۱۹۶۱ ریاست انستیتو پاستور ایران در تهران را بعهده داشت و پس از آن رئیس بخش همه گیرشناسی در انستیتو پاستور پاریس شد.
بالتازارد تقریباً ۱۷ سال در ایران زندگی کرد و پس از آن همکاری خود را با همتای ایرانی اش، دکتر مهدی قدسی تا سال ۱۳۴۶ ادامه داد تا اینکه در سن ۶۳ سالگی درگذشت. در برخی گزارش های خبری نام او را بالتازار نوشته و همنام شخصیت کارتونی پروفسور بالتازار (که برای ایرانیان آشناست) بدان پرداخته شده است.
پروفسور بالتازار برای انجام تحقیقات پزشکی به ماموریتی در روستای اکنلو شهرستان کبودراهنگ ایران فرستاده شد. این پروفسور فرانسوی همزمان با سومین موج شیوع طاعون در سال ۱۳۳۲ از فرانسه به ایران آمد و با همکاری پزشکان ایرانی پایگاه تحقیقاتی انستیتو پاستور ایران را با حمایت مالی یک فرد خیر به نام جمشید قراگزلو در روستای اکنلو کبودراهنگ تاسیس کرد و به آزمایش های مختلفی در این منطقه مشغول شد و توانست با تحقیقاتی که انجام داده بود، بیماری طاعون را ریشه کن کند. سازماندهی واکسیناسیون جمعی علیه بیماری آبله و سل هم از دیگر اقدامات او بود. آزمایشگاه و دفتر کار پروفسور بالتازارد در کبودرآهنگ همدان گردشگرانی را به خود جذب می کند.
پس از پایان تحصیلات متوسطه در "وردون" در سال ۱۹۲۴، مارسل بالتازارد تحصیل خود را در رشته پزشکی در پاریس شروع کرد. در سال ۱۹۲۸، یکی از دوستان او به او پیشنهاد داد که در آزمایشگاه انگل شناسی "امیل برومپ" (وابسته به دانشکده پزشکی در پاریس)، به او بپیوندد که منجر به همکاری او شد و در نهایت در سال ۱۹۳۱ بعنوان معاون این آزمایشگاه مشغول به کار شد.
در سال ۱۹۳۲، "جرج بلان"، کسی که "امیل رو" او را مسئول تاسیس انستیتو پاستور مراکش کرده بود، از مارسل بالتازارد دعوت کرد پایان نامه دکترای خود را روی موضوع "بیماری بیلارزیوز" در مراکش کار کند. از سال۱۹۳۲ تا ۱۹۳۳، بالتازارد در آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده پزشکی پاریس بر روی بیماری " تب کنه ای" مطالعه کرد و در این راستا در آزمایشگاه "رنه لگرو" در انستیتو پاستور روش های میکروبیولوژیکی را فرا گرفت و پایان نامه پزشکی خود تحت عنوان "بررسی بیلارزیوز وزیکولی در مراکش " را به پایان رساند.
او سپس مجدداً به "جرج بلان" در انستیتو پاستور کازابلانکا پیوست، جایی که تحقیق خودبر روی انتقال تیفوس، و تبهای راجعه را انجام می داد. در سال ۱۹۳۵، او "جایزه دسپورت" را از آکادمی پزشکی فرانسه دریافت کرد. در سال ۱۹۳۷، جرج بلان و مارسل بالتازارد از زوائد کک ها یک واکسن جدید علیه تیفوس ساختند.
بالتازارد از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵، بعنوان رئیس مجمع پزشکان ایتالیایی- فرانسوی و آلمانی در مراکش بود. در بازگشت از مراکش در سال ۱۹۴۵، او توسط " رنه لگرو" به یک ماموریت در انستیتو پاستور ایران فرستاده شد و قراردادی با دولت ایران بسته شد.
در سال ۱۹۴۶ مارسل بالتازارد، ریاست انستیتو پاستور ایران را عهده دار شد و ساختار علمی و مهندسی آنرا مجدداً طراحی کرد. واکسیناسیون جمعی علیه بیماری آبله و سل را سازماندهی کرد که در مورد سل، سازمان بهداشت جهانی و یونیسف او را یاری دادند. همچنین با تشریک مساعی موسسات تحقیقاتی فرانسوی، امریکایی و روسی یک مرکز برای نوتوانی اجتماعی جمعیت جذامیان تاسیس کرد.
مارسل بالتازارد در سال ۱۹۴۷، همه گیری بیماری طاعون در مناطق روستایی کردستان را درغیاب موشها در این مناطق مرتفع بررسی کرد. مطالعات نشان داد که تداوم عفونت در این مناطق بواسطه حضور جوندگان نیمه مقاومی است که مقاومت بالایی نسبت به این عفونت دارند. برای اثبات این تئوری یک گروه تحقیقاتی از طرف سازمان بهداشت جهانی در ارتباط با انستیتو پاستور ایران شکل گرفت. تحقیقات بالتازارد در مورد طاعون در ایران، انستیتو پاستور ایران و بخش اپیدمیولوژی آن را به عنوان یکی از قطب های علمی مطرح دنیا در این زمینه مطرح کرد. در سال ۱۹۵۰، او بعنوان کارشناس کمیته هاری در سازمان بهداشت جهانی منصوب شد. او برنامه ای برای استفاده از سرم ضد هاری خالص و تغلیظ شده بعنوان "سرم هایپر ایمیون" در امریکا ارائه داد که موجب هموار شدن استفاده از سرم ضد هاری شد.
در سال ۱۹۵۴، جایزه "بلیون" از طرف آکادمی علوم فرانسه به بالتازارد اعطا شد. در سال ۱۹۵۶، او به عضویت کمیته تخصصی طاعون در سازمان بهداشت جهانی منصوب گردید.
بالتازارد درسال ۱۹۵۸، انستیتو پاستور ایران را ترک کرد ولی همکاری او بعنوان مشاور همتای ایرانی خود دکتر مهدی قدسی تا سال ۱۹۶۶ ادامه یافت.
در سال ۱۹۶۸، او ریاست دپارتمان جدید خدمات پزشکی اپیدمیولوژی، بیماریهای قابل انتقال، تحقیقات و آموزش را بطور همزمان عهده دار بود. او تشکیل دوره های آموزشی اپیدمیولوژی را مدیریت کرد و همچنین برنامه های تحقیقاتی در برزیل، پرو، برمه و موریتانی را با دورنمای توسعه تحقیقات به سایر کشورها را ادامه داد{۱}. بالتازارد در اول سپتامبر سال ۱۹۷۱ در پاریس در گذشت.
--- دیگر موارد:•
- عضو کمیته کارشناسی هاری سازمان بهداشت جهانی (۱۹۵۰-۱۹۵۷)
- عضو کمیته کارشناسی طاعون سازمان بهداشت جهانی(۱۹۵۶)
- عضو رابط آکادمی پزشکی(۱۹۶۱)
بالتازارد تقریباً ۱۷ سال در ایران زندگی کرد و پس از آن همکاری خود را با همتای ایرانی اش، دکتر مهدی قدسی تا سال ۱۳۴۶ ادامه داد تا اینکه در سن ۶۳ سالگی درگذشت. در برخی گزارش های خبری نام او را بالتازار نوشته و همنام شخصیت کارتونی پروفسور بالتازار (که برای ایرانیان آشناست) بدان پرداخته شده است.
پروفسور بالتازار برای انجام تحقیقات پزشکی به ماموریتی در روستای اکنلو شهرستان کبودراهنگ ایران فرستاده شد. این پروفسور فرانسوی همزمان با سومین موج شیوع طاعون در سال ۱۳۳۲ از فرانسه به ایران آمد و با همکاری پزشکان ایرانی پایگاه تحقیقاتی انستیتو پاستور ایران را با حمایت مالی یک فرد خیر به نام جمشید قراگزلو در روستای اکنلو کبودراهنگ تاسیس کرد و به آزمایش های مختلفی در این منطقه مشغول شد و توانست با تحقیقاتی که انجام داده بود، بیماری طاعون را ریشه کن کند. سازماندهی واکسیناسیون جمعی علیه بیماری آبله و سل هم از دیگر اقدامات او بود. آزمایشگاه و دفتر کار پروفسور بالتازارد در کبودرآهنگ همدان گردشگرانی را به خود جذب می کند.
پس از پایان تحصیلات متوسطه در "وردون" در سال ۱۹۲۴، مارسل بالتازارد تحصیل خود را در رشته پزشکی در پاریس شروع کرد. در سال ۱۹۲۸، یکی از دوستان او به او پیشنهاد داد که در آزمایشگاه انگل شناسی "امیل برومپ" (وابسته به دانشکده پزشکی در پاریس)، به او بپیوندد که منجر به همکاری او شد و در نهایت در سال ۱۹۳۱ بعنوان معاون این آزمایشگاه مشغول به کار شد.
در سال ۱۹۳۲، "جرج بلان"، کسی که "امیل رو" او را مسئول تاسیس انستیتو پاستور مراکش کرده بود، از مارسل بالتازارد دعوت کرد پایان نامه دکترای خود را روی موضوع "بیماری بیلارزیوز" در مراکش کار کند. از سال۱۹۳۲ تا ۱۹۳۳، بالتازارد در آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده پزشکی پاریس بر روی بیماری " تب کنه ای" مطالعه کرد و در این راستا در آزمایشگاه "رنه لگرو" در انستیتو پاستور روش های میکروبیولوژیکی را فرا گرفت و پایان نامه پزشکی خود تحت عنوان "بررسی بیلارزیوز وزیکولی در مراکش " را به پایان رساند.
او سپس مجدداً به "جرج بلان" در انستیتو پاستور کازابلانکا پیوست، جایی که تحقیق خودبر روی انتقال تیفوس، و تبهای راجعه را انجام می داد. در سال ۱۹۳۵، او "جایزه دسپورت" را از آکادمی پزشکی فرانسه دریافت کرد. در سال ۱۹۳۷، جرج بلان و مارسل بالتازارد از زوائد کک ها یک واکسن جدید علیه تیفوس ساختند.
بالتازارد از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵، بعنوان رئیس مجمع پزشکان ایتالیایی- فرانسوی و آلمانی در مراکش بود. در بازگشت از مراکش در سال ۱۹۴۵، او توسط " رنه لگرو" به یک ماموریت در انستیتو پاستور ایران فرستاده شد و قراردادی با دولت ایران بسته شد.
در سال ۱۹۴۶ مارسل بالتازارد، ریاست انستیتو پاستور ایران را عهده دار شد و ساختار علمی و مهندسی آنرا مجدداً طراحی کرد. واکسیناسیون جمعی علیه بیماری آبله و سل را سازماندهی کرد که در مورد سل، سازمان بهداشت جهانی و یونیسف او را یاری دادند. همچنین با تشریک مساعی موسسات تحقیقاتی فرانسوی، امریکایی و روسی یک مرکز برای نوتوانی اجتماعی جمعیت جذامیان تاسیس کرد.
مارسل بالتازارد در سال ۱۹۴۷، همه گیری بیماری طاعون در مناطق روستایی کردستان را درغیاب موشها در این مناطق مرتفع بررسی کرد. مطالعات نشان داد که تداوم عفونت در این مناطق بواسطه حضور جوندگان نیمه مقاومی است که مقاومت بالایی نسبت به این عفونت دارند. برای اثبات این تئوری یک گروه تحقیقاتی از طرف سازمان بهداشت جهانی در ارتباط با انستیتو پاستور ایران شکل گرفت. تحقیقات بالتازارد در مورد طاعون در ایران، انستیتو پاستور ایران و بخش اپیدمیولوژی آن را به عنوان یکی از قطب های علمی مطرح دنیا در این زمینه مطرح کرد. در سال ۱۹۵۰، او بعنوان کارشناس کمیته هاری در سازمان بهداشت جهانی منصوب شد. او برنامه ای برای استفاده از سرم ضد هاری خالص و تغلیظ شده بعنوان "سرم هایپر ایمیون" در امریکا ارائه داد که موجب هموار شدن استفاده از سرم ضد هاری شد.
در سال ۱۹۵۴، جایزه "بلیون" از طرف آکادمی علوم فرانسه به بالتازارد اعطا شد. در سال ۱۹۵۶، او به عضویت کمیته تخصصی طاعون در سازمان بهداشت جهانی منصوب گردید.
بالتازارد درسال ۱۹۵۸، انستیتو پاستور ایران را ترک کرد ولی همکاری او بعنوان مشاور همتای ایرانی خود دکتر مهدی قدسی تا سال ۱۹۶۶ ادامه یافت.
در سال ۱۹۶۸، او ریاست دپارتمان جدید خدمات پزشکی اپیدمیولوژی، بیماریهای قابل انتقال، تحقیقات و آموزش را بطور همزمان عهده دار بود. او تشکیل دوره های آموزشی اپیدمیولوژی را مدیریت کرد و همچنین برنامه های تحقیقاتی در برزیل، پرو، برمه و موریتانی را با دورنمای توسعه تحقیقات به سایر کشورها را ادامه داد{۱}. بالتازارد در اول سپتامبر سال ۱۹۷۱ در پاریس در گذشت.
--- دیگر موارد:•
- عضو کمیته کارشناسی هاری سازمان بهداشت جهانی (۱۹۵۰-۱۹۵۷)
- عضو کمیته کارشناسی طاعون سازمان بهداشت جهانی(۱۹۵۶)
- عضو رابط آکادمی پزشکی(۱۹۶۱)
wiki: مارسل بالتازارد