کشتن ٠ بکاشتن
بکشتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بکشتن. [ ب ِ ک ِ ت َ ] ( مص ) کشتن. بکاشتن :
که هرکس که تخم جفا را بکشت
نه خوش روز بیند نه خرم بهشت.
که هرکس که تخم جفا را بکشت
نه خوش روز بیند نه خرم بهشت.
فردوسی.
و رجوع به کشتن و کاشتن شود.گویش مازنی
/bakoshten/ کشتن - خاموش کردن
۱کشتن ۲خاموش کردن
کلمات دیگر: