رابطه باز

رابطهٔ باز گونه ای از ارتباط میان فردی است که در آن افراد می خواهند با هم باشند ولی بر روی نوعی رابطه با بیش از یک شریک (همسر) توافق می کنند. این بدان معنا است که آنان موافقت می کنند که رابطهٔ احساسی یا عاشقانه با افرادی که با شریکشان ملاقات می کنند، قابل قبول است، اجازه داده، یا تحمل می شود. بطور کلی رابطهٔ باز زمانی به وقوع می پیوندد که افراد دارای دو یا بیشتر از دو رابطهٔ عاشقانه یا جنسی در یک زمان هستند که ممکن است یک رابطهٔ کوتاه یا یک رابطهٔ طولانی مدت مانند ازدواج باشد. مفهوم رابطهٔ باز از دههٔ ۱۹۷۰ میلادی به رسمیت شناخته شده است.
رابطهٔ چند شریکه، میان سه یا بیشتر از سه شریک که رابطهٔ جنسی میان تمام شریک ها به وقوع می پیوندد.
رابطه های ترکیبی، که در آن یک شریک تک همسری است و شریک دیگر بیشتر از یک همسر دارد.
ضربدری، که در آن ها افراد مجرد یا شریک هایی از روابط دارای تعهد، با دیگران رابطهٔ جنسی برقرار می کنند. چه به منظور سرگرمی یا به عنوان یک فعالیت اجتماعی.
رابطه های باز به میزان زیادی تعمیمی از مفهوم رابطه ای هستند که فراتر از تک همسری است. یک گونه از رابطهٔ باز، ازدواج باز است که در آن افرادِ ازدواج کرده دارای رابطهٔ باز هستند. گونه های متفاوتی از رابطه های باز وجود دارد که برخی از نمونه ها عبارتند از:
ممکن است دلایل گوناگونی برای شکل گیری یک رابطهٔ باز وجود داشته باشد که عبارتند از: