رابطه کلامی

رابطهٔ کلامی یا رابطهٔ گفتمانی یا رابطهٔ بلاغی نام روابطی است که بیان کنندهٔ چگونگی ارتباط قطعات کلامی با یکدیگر است. به قطعه ای که در نظر نویسنده مهم تر و به تنهایی قابل درک است، هسته و به قطعه ای که اهمیت کم تری دارد و معمولاً با کمک هسته قابل درک است، اصظلاحاً ماهواره یا پیرو می گویند.
رابطهٔ بدایت
رابطهٔ وصفی
رابطهٔ نوضیحی
رابطهٔ تکمیلی
رابطهٔ تقابلی
رابطهٔ فهرستی
رابطهٔ زمینه ای
رابطهٔ علی
رابطهٔ مطابقه
رابطهٔ تصدیقی
برای مثال جملهٔ زیر را در نظر بگیرید:
او خیلی قوی نیست اما خیلی تند می دود.
در این جملهٔ، دو قطعهٔ کلامی توسط یک رابط (کلمهٔ «اما») به یکدیگر متصل شده اند. به این گونه کلمات که نقش رابط میان قطعات کلامی را دارند و معمولاً به تنهایی فاقد معنا هستند، نشانگر گفتمان می گویند.