مسیر طالبی یا سیاحت نامه میرزا ابوطالب لندنی از اولین سفرنامه های ایرانیان در اوایل سده سیزدهم قمری است. وی غرب آسیا و اروپا را سیاحت نموده و اثرش توسط حسین خدیو جم در سال ۱۳۶۳ در تهران چاپ شده است.
ابوطالب لندنی
سیاحتنامه نگاری
سفرنامه نویسی
قسمتی از دیدار او با سراسقف لندن:
روزی از ذکر محمد صلی الله علیه و آله و سلم در انجیل و وصیت عیسی علیه السلام به اطاعت او مر امّت خود را، بدو سخن گفتم. عجالتاً انکار این خبر کرده، جواب منقّح را به هفته بعد حواله نمود. روز موعود اقرار خبر کرد (و به موضوع اعتراف نمود) و انجیل قدیم به زبان «گریک» یونانی و آن موضع را که این ذکر بعینه چون (مانند) آیة کریمه {وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَد}۱ در آنجا مندرج بود، برآورده به من نمود. گفتم: چون انجیل از کتب سماوی و عیسی علیه السلام مقبول شماست، چرا اطاعت امر او نمی کنید؟ گفت: گمان کنیم که این الفاظ، الحاق قیصری از قیاصرة روم است که بعد شیوع اسلام مایل به آن مذهب شده بود. گفتم: اوّل (یعنی اولاً، الحاق در امثال این کتب که نقل آن در پیش هرکس می باشد محال است و ثانیاً: چه خواهی گفت در اخبار کتب تواریخ جانبین (مسلمانان و مسیحیان) که مقوّی (یعنی مؤیّد) قدامت (یعنی قدمت و دیرینگی) خبر مذکور و عدم الحاق آن است و آن این که در حیات محمد صلی الله علیه و آله و سلم چون با نصارا گفتگو به میان آمد و محمد ـ صلوات الله و سلامه علیه ـ می فرمود: و من آن احمد موعودم که عیسی علیه السلام وصیت اطاعت من کرده، نصارا انکار اصل خبر نمی کردند بلکه می گفتند: تو آن شخص موعود نیستی و ما وجود او را منتظرانیم. اگر این الفاظ، عبارت قدیم نبودی، بایستی جواب دهند که ما چنین وصیت از عیسی علیه السلام نداریم خندید و گفت: تو مگر به انگلند (انگلستان) آمده ای تا همه را از مذهب قدیم بگردانی؟
ابوطالب لندنی
سیاحتنامه نگاری
سفرنامه نویسی
قسمتی از دیدار او با سراسقف لندن:
روزی از ذکر محمد صلی الله علیه و آله و سلم در انجیل و وصیت عیسی علیه السلام به اطاعت او مر امّت خود را، بدو سخن گفتم. عجالتاً انکار این خبر کرده، جواب منقّح را به هفته بعد حواله نمود. روز موعود اقرار خبر کرد (و به موضوع اعتراف نمود) و انجیل قدیم به زبان «گریک» یونانی و آن موضع را که این ذکر بعینه چون (مانند) آیة کریمه {وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَد}۱ در آنجا مندرج بود، برآورده به من نمود. گفتم: چون انجیل از کتب سماوی و عیسی علیه السلام مقبول شماست، چرا اطاعت امر او نمی کنید؟ گفت: گمان کنیم که این الفاظ، الحاق قیصری از قیاصرة روم است که بعد شیوع اسلام مایل به آن مذهب شده بود. گفتم: اوّل (یعنی اولاً، الحاق در امثال این کتب که نقل آن در پیش هرکس می باشد محال است و ثانیاً: چه خواهی گفت در اخبار کتب تواریخ جانبین (مسلمانان و مسیحیان) که مقوّی (یعنی مؤیّد) قدامت (یعنی قدمت و دیرینگی) خبر مذکور و عدم الحاق آن است و آن این که در حیات محمد صلی الله علیه و آله و سلم چون با نصارا گفتگو به میان آمد و محمد ـ صلوات الله و سلامه علیه ـ می فرمود: و من آن احمد موعودم که عیسی علیه السلام وصیت اطاعت من کرده، نصارا انکار اصل خبر نمی کردند بلکه می گفتند: تو آن شخص موعود نیستی و ما وجود او را منتظرانیم. اگر این الفاظ، عبارت قدیم نبودی، بایستی جواب دهند که ما چنین وصیت از عیسی علیه السلام نداریم خندید و گفت: تو مگر به انگلند (انگلستان) آمده ای تا همه را از مذهب قدیم بگردانی؟
wiki: مسیر طالبی