کلمه جو
صفحه اصلی

حوج

لغت نامه دهخدا

حوج. [ ح ِ وَ ] ( ع اِ ) ج ِ حاجة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به حاجة شود.
حوج. [ ح َ ] ( ع اِمص ) درویشی. ( منتهی الارب ). فقر و فاقه. ( اقرب الموارد ).
حوج. [ ح َ ] ( ع اِمص ) سلامت. ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). گویند: حوجاً لک ؛ اَی سلامة. ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( محیط المحیط ) . || ( مص ) نیازمند شدن. ( منتهی الارب ). حاجتمند شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( المصادر زوزنی ).

حوج . [ ح َ ] (ع اِمص ) درویشی . (منتهی الارب ). فقر و فاقه . (اقرب الموارد).

حوج . [ ح َ ] (ع اِمص ) سلامت . (اقرب الموارد) (آنندراج ). گویند: حوجاً لک ؛ اَی سلامة. (اقرب الموارد) (آنندراج ) (محیط المحیط) . || (مص ) نیازمند شدن . (منتهی الارب ). حاجتمند شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ).

حوج . [ ح ِ وَ ] (ع اِ) ج ِ حاجة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به حاجة شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۳(بار)
wikialkb: ریشه_حوج
کلمات دیگر: