گیاهی که آنرا عصفر خریض خوانند
مریق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مریق. [ م ِرْ ری ] ( ع ص ) اسب فربه شدن گرفته. ( منتهی الارب ). اسبی که بنای فربه شدن را گذاشته باشد. ( ناظم الاطباء ).
مریق. [ م ُ رَی ْ ی َ ] ( ع ص ) آن که او را هرچیز خوش آید و به شگفت آرد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
مریق. [ م ُرْ رَ ] ( ع اِ ) حب عصفر. ( از اقرب الموارد ). گیاهی است که آن را عصفر خریض خوانند. ( منتهی الارب ). عصفر. ( الفاظ الادویه ). اخریض. ( فهرست مخزن الادویه ). بهرمان. بهرم. ( ابن البیطار ). خریع. کاویشه. کافشه. کاژیره.
مریق. [ م ُ رَی ْ ی َ ] ( ع ص ) آن که او را هرچیز خوش آید و به شگفت آرد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
مریق. [ م ُرْ رَ ] ( ع اِ ) حب عصفر. ( از اقرب الموارد ). گیاهی است که آن را عصفر خریض خوانند. ( منتهی الارب ). عصفر. ( الفاظ الادویه ). اخریض. ( فهرست مخزن الادویه ). بهرمان. بهرم. ( ابن البیطار ). خریع. کاویشه. کافشه. کاژیره.
مریق . [ م ِرْ ری ] (ع ص ) اسب فربه شدن گرفته . (منتهی الارب ). اسبی که بنای فربه شدن را گذاشته باشد. (ناظم الاطباء).
مریق . [ م ُ رَی ْ ی َ ] (ع ص ) آن که او را هرچیز خوش آید و به شگفت آرد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
مریق . [ م ُرْ رَ ] (ع اِ) حب عصفر. (از اقرب الموارد). گیاهی است که آن را عصفر خریض خوانند. (منتهی الارب ). عصفر. (الفاظ الادویه ). اخریض . (فهرست مخزن الادویه ). بهرمان . بهرم . (ابن البیطار). خریع. کاویشه . کافشه . کاژیره .
کلمات دیگر: