زدوده

( اسم ) ۱ - پاک شده پاکیزه شده . ۲ - صیقل یافته . ۳ - محو شده ( غم و مانند آن ) .
صیقل شده و روشن شده و جلا داده محو شده

(زُ دِ یا دَ ) (ص مف . ) ۱ - پاک شده . ۲ - صیقل یافته . ۳ - محو شده .

زدوده. [ زِ / زُ دو دَ / دِ ] ( ن مف ) صیقل شده و روشن شده و جلاداده. ( ناظم الاطباء ). پاک شده و پاکیزه شده. صیقل یافته. محوشده ( غم و مانند آن ). ( فرهنگ فارسی معین ) :
یکی مرد بُد، نام او هیربد
زدوده دل و مغز و جانش ز بد.همه نیزه داران زدوده سنان
همه جنگ را گرد کرده عنان.بجای آمد از موبدان شست مرد
زدوده روان و خرد ساز کرد.بینی آن موی چو از مشک سرشته زرهی
بینی آن روی چو از سیم زدوده سپری.زدوده یکی آینه است از نهان
که بینی در او چهر هر دو جهان.ز گرم و سرد جهان رای او برون آمد
زدوده ذات چو زرعیار از آتش وآب.در این نزدیکی آبگیری دانم که آبش به صفا زدوده تر از گریه عاشق است. ( کلیله و دمنه ).
از آن زمان که ظفر پرچم تو شانه زده ست
ززنگ جور کدام آینه است نزدوده ؟رجوع به زدودن شود.

پاک شده، جلاداده، شفاف: می آورد و نار و ترنج و بهی / زدوده یکی جام شاهنشهی (فردوسی: ۳/۳۰۵ ).