سمیعی احمد

سمیعی، احمد (تهران ۱۲۹۹ ش)
سمیعی، احمد
پژوهشگر، مترجم و ویراستار ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند. در ۱۳۲۱ش در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران دانشنامۀ کارشناسی گرفت و در همان سال به تشویق بدیع الزمان فروزانفر وارد دورۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی شد، ولی به سبب مشکلات مالی تحصیل را رها کرد و در بنگاه راه آهن دولتی ایران مشغول به کار شد. سپس به فعالیت های سیاسی روی آورد و از این رهگذر سه سال و چهار ماه زندانی و حتی مجبور شد یک سال و نیم از عمرش را در کشورهای اروپایی بگذراند. در ۱۳۳۴ از فعالیت های سیاسی دست کشید و به ادامۀ تحصیل و فعالیت های فرهنگی بازگشت و با مجلۀ سپیدۀ فردا و سازمان لغت نامۀ دهخدا همکاری کرد. در ۱۳۲۶ دوباره در راه آهن مشغول به کار شد و بار دیگر به اتهام فعالیت های سیاسی گذشته به سه سال زندان محکومش کردند. وی طی این مدت به ترجمۀ آثار بعضی از نویسندگان فرانسوی پرداخت و پس از آزادی مجدداً به خدمت در راه آهن فراخوانده شد. در ۱۳۴۶ با سمت ویراستار در مؤسسۀ انتشارات فرانکلین به کار پرداخت و ضمناً سردبیری مجموعۀ «سخن پارسی» را نیز به عهده گرفت و یازده عنوان کتاب کمک درسی را سرپرستی و با نشریات مختلف، از طریق ترجمه و تألیف مقالات، همکاری کرد. در ۱۳۵۸ در رشتۀ زبان شناسی همگانی از دانشگاه تهران دانشنامۀ کارشناسی ارشد گرفت. او عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و سردبیر مجله فرهنگستان است و به همکاری با مؤسسات علمی و فرهنگی و تدریس در دانشکده های مختلف نیز ادامه می دهد. احمد سمیعی یکی از برجسته ترین ویراستاران ایران است و کار او در دقت و صحت کم نظیر است. جز مقالات معتبر علمی که از او به چاپ رسیده است، آثار او را تألیف و ترجمه تشکیل می دهد. ازجمله آثار اوست: آیین نگارش؛ نگارش و ویرایش؛ ترجمۀ کنفوسیوس اثر کارل یاسپرس؛ ترجمۀ سالامبو نوشتۀ گوستاو فلوبر؛ ترجمه تتبعات نوشته مونتنی.

[ویکی نور] «احمد سمیعی گیلانی» در 11 بهمن ماه 1299ش در محله سنگلچ تهران متولد شد و پس از چند ماه، توسط خانواده به شهر رشت رفت و در همانجا، سال های آغازین زندگی خود را طی کرد.
در خرداد ماه 1312ش، امتحان نهایی دوره دبستان را با موفقیت پشت سرگذاشت و شاگرد اول استان گیلان شد. در خرداد ماه 1318ش نیز در امتحانات سراسری کشور در رشته ی علمی، شاگرد اول استان گیلان شد و با اخذ مدال علمی درجه 2، دوره شش ساله دبیرستان را به پایان برد.
در مهر همان سال، در امتحان ورودی دانشکده فنی دانشگاه تهران، رتبه 1 را کسب کرد و مجوز ورود به این دانشگاه را دریافت نمود، اما به دلیل علاقه وافر به زبان و ادبیات فارسی، از ادامه تحصیل انصراف داد و پس از شرکت در امتحانات ورودی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، این بار در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران پذیرفته شد.
در دوره تحصیل خود در محضر استادانی همچون ملک الشعرای بهار، بدیع الزمان فروزانفر، کاظم عصار، فاضل تونی، احمد بهمن یار، دکتر یحیی مهدوی، دکتر علی اکبر سیاسی، برتراند و مادام رهاوی که استادان فرانسوی وی بودند، تلمذ کرد.
دبیری مجموعه سخن فارسی که 11 عنوان آن به کتاب درسی دانشگاهی تبدیل شد، ویراستاری مجله نشر دانش و مقالات دانشنامه جهان اسلام، سردبیری نامه فرهنگستان، ویراستاری بیش از 100 کتاب درسی دانشگاهی، عضویت در مرکز بین المللی مترجمان ادبی فرانسه، مشاوره علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سرپرستی و عضویت در هیات علمی فرهنگ آثار ایرانی اسلامی و عضویت در هیات تحریریه مجله ادب پژوهی دانشگاه گیلان، از جمله فعالیت های پرشمار ایشان در عرصه ادب و فرهنگ در سال های گذشته محسوب می شوند.
تالیفات پرشمار او را در چند دسته اصلی، از جمله ترجمه و تصنیف، می توان طبقه بندی کرد. ترجمه آثار «دلدار و دلباخته» از جرج ساند، «سالامبو» از گوستاو فلوبر، «خیال پروری ها» از ژان ژاک روسو، «برادرزاده رامو» از دیدرو، «نظر خلاف عرف درباره هنرپیشگان» از دیدرو و «چیزها» از جرج ترک، بخشی از ترجمه های پرشمار ایشان از زبان فرانسوی به فارسی می باشد.