<div class="boxBd">فسد. [ ف َ ] ( ع مص ) فساد. ( دزی ). در فرهنگهای دیگر مصدر به این صورت ضبط نشده است. رجوع به فساد شود.</div>

فسد. [ ف َ ] ( ع مص ) فساد. ( دزی ). در فرهنگهای دیگر مصدر به این صورت ضبط نشده است. رجوع به فساد شود.

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd"><div class="wiki"><b>[ویکی الکتاب]</b> تکرار در قرآن: ۵۰(بار)<br>تباهی. در لغت آن را ضد صلاح گفته‏اند. راغب خروج شی‏ء از اعتدال معنی می‏کند خواه کم باشد یا بیشتر. . در زمین برتری (خودپسندی) و تباهی اراده نمی‏کنند . اگر در آسمان و زمین خدایانی جز خدا می‏بود آنها از اعتدال و نظم خارج شده و تباه می‏گشتند. افساد: تباه کردن. . در زمین تلاش می‏کند تا در آن تباهی به بار آورد. مفسد: تباه کننده ضد مصلح .<div class="wikilink">wikialkb: <a href="http://alketab.org/ریشه_فسد" target="_blank" rel="nofollow noopener">ریشه_فسد</a></div></div></div>

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۵۰(بار) تباهی. در لغت آن را ضد صلاح گفته‏اند. راغب خروج شی‏ء از اعتدال معنی می‏کند خواه کم باشد یا بیشتر. . در زمین برتری (خودپسندی) و تباهی اراده نمی‏کنند . اگر در آسمان و زمین خدایانی جز خدا می‏بود آنها از اعتدال و نظم خارج شده و تباه می‏گشتند. افساد: تباه کردن. . در ز

فسد

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

دانشنامه اسلامی