عبدالکریم پادشاه خوارزمی

عبدالکریم بن عبدالرحمن خوارزمی معروف به پادشاه و عبدالکریم پادشاه از خوشنویسان و نستعلیقنویسان برجسته سده نهم هجری است.
یک نسخه» حال نامهٔ عارفی و روشنائی نامه، به قلم کتابت جلی متوسط، با رقم: «تمت الکتاب… عبدالکریم بن عبدالرحمن الخوارزمی… سنهٔ ثلاث و ثمانین و ثمان مائة الهجره»
یک صفحه از مرقع شاه طهماسب، به قلم نستعلیق چهار دانگ جلی خوش و نسخ کتابت عالی، با رقم: «کتبه عبدالکریم الخوارزمی»
و چندین قطعهٔ مختلف که در کتاب «احوال و آثار خوشنویسان» ذکر شده است.
وی فرزند عبدالرحمن خوارزمی و برادر عبدالرحیم انیسی و از خوشنویسان دربار سلطان یعقوب آق قوینلو بود و «یعقوبی» هم رقم می کرد. عبدالکریم به شیوهٔ پدر و برادر خود که به شیوهٔ انیسی شهرت دارد، می نوشت و بسیار نزدیک به برادرش می نوشت که بدون رقم تشخیص خط این دو مشکل است. او جز نستعلیق، همهی اقلام را استادانه می نوشت؛ و نستعلیق را از خطوط دیگر فروتر می نوشته است.
او در اواخر عمر به پریشانی حواس مبتلا شد و در قطعات خود «کتبه خدا» یا «کتبه زرّافه» و «کتبه پادشاه»، رقم می کرد و به همین مناسبت معروف به عبدالکریم پادشاه بود.
درگذشت او را هدایت الله سپهر ۹۸۲ ق و مؤلف «هنر عهد تیموریان» ۹۹۶ ق آورده اند.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
(س نهم ق)، خطاط و شاعر. معروف به پادشاه و عبدالکریم پادشاه. وی برادر عبدالرحیم انیسی و از خوشنویسان دربار سلطان یعقوب آق قوینلو بود و یعقوبی هم رقم می کرد.
عبدالکریم به شیوه ی پدر و برادر خود که به شیوه ی انیسی شهرت دارد، می نوشت و جز نستعلیق همه ی اقلام را استادانه می نوشت. او در اواخر عمر به پریشانی حواس مبتلا شد و رد قطعاتش «کتبه خدا» یا «کتبه زرافه» و «کتبه پادشاه»، رقم می کرد و به همین مناسبت معروف به عبدالکریم پادشاه بود.
از آثار وی: دیوان شعر؛ یک نسخه «حال نامه ی» عارفی و «روشنایی نامه»، به قلم کتابت جلی متوسط، با رقم: «تمت الکتاب... عبدالکریم بن عبدالرحمن الخوارزمی... سنه ثلاث و ثمانین و ثمان مائه الهجریه»؛ یک صفحه از مرقع شاه طهماسب، به قلم نستعلیق چهار دانگ جلی خوش و نسخ کتابت عالی، با رقم: «کتبه عبدالکریم الخوارزمی» و چندین قطعه ی مختلف که در «احوال و آثار خوشنویسان» به آنها اشاره شده است. لازم به ذکر است که وفات صاحب عنوان را سپهر 982 ق و صاحب «هنر عهد تیموریان» 996 ق آورده اند.