ضبعان. [ ض ِ ] ( ع اِ ) کفتار نر. ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ) ( منتخب اللغات ). ج ، ضباعین. || ضبعان اَمدر؛ کفتار نر کلان شکم برآمده هر دو پهلو. ( منتهی الارب ).
ضبعان. [ ض َ ] ( اِخ ) نام بلاد هوازن ، ذکر آن در شعر آمده است. ( معجم البلدان ). ضَبعان ؛ ( مثنی ) موضعی است. ( منتهی الارب ).
ضبعان. [ ض َ ب َ ] ( ع مص ) یازیدن ستور بازوها را در رفتن. ( منتهی الارب ). ضبوع. ضبع. دراز کردن ستور بازوها را در رفتار. ( منتخب اللغات ).
ضبعان. [ ض َ ] ( اِخ ) نام بلاد هوازن ، ذکر آن در شعر آمده است. ( معجم البلدان ). ضَبعان ؛ ( مثنی ) موضعی است. ( منتهی الارب ).
ضبعان. [ ض َ ب َ ] ( ع مص ) یازیدن ستور بازوها را در رفتن. ( منتهی الارب ). ضبوع. ضبع. دراز کردن ستور بازوها را در رفتار. ( منتخب اللغات ).