( صفت ) آن که گوش بر فرمان باشد .
طاعت دوست
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
طاعت دوست. [ ع َ ] ( ص مرکب ) دوستدار طاعت. گوش بر فرمان :
زن پرهیزکار طاعت دوست
با تو چون مغز باشد اندرپوست.
زن پرهیزکار طاعت دوست
با تو چون مغز باشد اندرپوست.
اوحدی.
کلمات دیگر: