طأطاءه

( طأطاءة ) طأطاءة. [ طَءْ طَ ءَ ] ( ع مص ) پست نمودن سر را. فروافکندن سر را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سر پست کردن چنانکه در رکوع کنند. ( غیاث اللغات ). سر در پیش افکندن. سر پست کردن. ( صراح ). سر فروداشتن. ( زوزنی ). فرودآوردن سر را. || طأطاء یده بالعنان ؛ فروهشتن عنان را برای دوانیدن و تاختن اسب. || طأطاء فی ماله ؛ شتابی نمودن در خرج. مبالغه کردن در خرج. اسراف کردن در مال. || طأطاء فرسه ؛ درخَستن اسب را بهر دو ران. جنبانیدن آنراتا بدود و تیزتر رود. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ).