تیهو . طیهوج
ضریس
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ضریس. [ ض َ ] ( ع ص ، اِ ) چاه به سنگ برزیده. ( مهذب الاسماء ). چاه به سنگ برآورده. ( منتخب اللغات ). چاه گرداگرد از سنگ برآورده. || مهره های پشت. ( منتهی الارب ). مهره استخوانهای پشت. ( منتخب اللغات ). || سخت گرسنه. ( منتهی الارب ) ( منتخب اللغات ). ج ، ضَراسی. || خرما. ( منتهی الارب ). || غوره خرما. || نان کعک آمیخته. گویند: اضرسنا من ضریسک ؛ ای التمر و البسر و الکعک. ( منتهی الارب ).
ضریس. [ ض ُ رَ ] ( اِخ ) نام مردی از قبیله بنی بکر که در وقعه العظالی کشته شد. ( عقد الفرید ج 6 ص 54 ).
ضریس. [ ض ُ رَ ] ( اِخ ) ابن عبدالملک بن اعین. برادرزاده زرارةبن اعین از اصحاب ابوجعفر محمدبن علی علیه السلام است.
ضریس. [ ض ُرَ ] ( اِخ ) نام پدر یحیی محدث است. ( منتهی الارب ).
ضریس. [ ض ُرْ رَ ] ( ع اِ ) تیهو. طیهوج.
ضریس. [ ض ُ رَ ] ( اِخ ) نام مردی از قبیله بنی بکر که در وقعه العظالی کشته شد. ( عقد الفرید ج 6 ص 54 ).
ضریس. [ ض ُ رَ ] ( اِخ ) ابن عبدالملک بن اعین. برادرزاده زرارةبن اعین از اصحاب ابوجعفر محمدبن علی علیه السلام است.
ضریس. [ ض ُرَ ] ( اِخ ) نام پدر یحیی محدث است. ( منتهی الارب ).
ضریس. [ ض ُرْ رَ ] ( ع اِ ) تیهو. طیهوج.
ضریس . [ ض َ ] (ع ص ، اِ) چاه به سنگ برزیده . (مهذب الاسماء). چاه به سنگ برآورده . (منتخب اللغات ). چاه گرداگرد از سنگ برآورده . || مهره های پشت . (منتهی الارب ). مهره ٔ استخوانهای پشت . (منتخب اللغات ). || سخت گرسنه . (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ). ج ، ضَراسی . || خرما. (منتهی الارب ). || غوره ٔ خرما. || نان کعک آمیخته . گویند: اضرسنا من ضریسک ؛ ای التمر و البسر و الکعک . (منتهی الارب ).
ضریس . [ ض ُ رَ ] (اِخ ) ابن عبدالملک بن اعین . برادرزاده ٔ زرارةبن اعین از اصحاب ابوجعفر محمدبن علی علیه السلام است .
ضریس . [ ض ُ رَ ] (اِخ ) نام مردی از قبیله ٔ بنی بکر که در وقعه ٔ العظالی کشته شد. (عقد الفرید ج 6 ص 54).
ضریس . [ ض ُرْ رَ ] (ع اِ) تیهو. طیهوج .
ضریس . [ ض ُرَ ] (اِخ ) نام پدر یحیی محدث است . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: