طلاب چون طالب علمان
طالب علمانه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
طالب علمانه. [ ل ِ ب ِ ع ِ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی مرکب ، ق مرکب ) طلاب. چون طالب علمان :
بسته زیر گلو از غالیه تحت الحنکی [ کبک ]
پیرهن دارد زین طالب علمانه یکی.
بسته زیر گلو از غالیه تحت الحنکی [ کبک ]
پیرهن دارد زین طالب علمانه یکی.
منوچهری.
کلمات دیگر: