بلداجی

شهر بُلْداجی یکی از شهرهای شهرستان بروجن، استان چهارمحال و بختیاری است. بُلداجی در فاصله ۲۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان بروجن و ۶۵ کیلومتری شهرکرد (مرکز استان) قرار گرفته است که از شرق به روستای آقبلاغ و از غرب به امامزاده حمزه بن علی و از شمال به رشته کوه های ارجنه و از جنوب به رشته کوه های کلار این منطقه محدود می گردد. این شهر به پایتخت گز ایران معروف است.
آمارنامه استان چهارمحال و بختیاری-مرکز آمار ایران ۱۳۸۰–۱۳۷۰
مختصات و ارتفاع
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۱۹۸نفر (در ۳٬۵۴۶ خانوار) بوده است.
شهر بلداجی بر سر چهارراه ارتباطی مهم و کریدور شمال به جنوب کشور قرار گرفته است به طوری که از غرب به جاده شهرکرد منتهی به استان های لرستان، همدان و اراک، از جنوب غرب به جاده خوزستان منتهی به بنادر خلیج فارس، از شرق به جاده اصفهان و جاده یاسوج منتهی به استان فارس و بندرعباس متصل می باشد. سابقاً جاده تاریخی لینچ که جاده ای تجاری و بین المللی بود از ارتفاعات ارجنه بلداجی می گذشت و ارتباط دهنده فلات مرکزی ایران به خوزستان و شوشتر بود و کاروانهای تجاری انگلیس از طریق این جاده محمولات خود را به شوشتر و از طریق دریا به اروپا می بردند.ارتفاع این شهر از سطح دریای آزاد ۲۲۷۰ متر می باشد و بام ایران شهرت دارد. شهر بلداجی از شمال به کوه گینی (برآفتاب) و ارجنه و از جنوب به کوه تیکمه داش و کلار محدود است.
مردم بلداجی به زبان ترکی و فارسی صحبت می کنند، فامیل صفیان و فامیلهای مردانی ٬رحمانی، آقابگی، ترکیان، کارگر و کرمیان، کرمی، رفیعی و خاکسار از ترکان قشقایی و گروهی از فامیل های طهماسبی، حاتمی و نادری از ایل بختیاری هستند. کرامت تاتینابلداجی از شاعران این شهر می باشد که کلیله و دمنه را به نظم درآورده است. از شاعران قدیم این شهر می توان به نادعلی طهماسب متخلص به فرشید، آخوند نصرالله کارگر متخلص به مضطر و سید علی علوی متخلص به مسرور اشاره کرد که از نام آوران عرصه شعر و شاعری بودند.،در نزدیکی این شهر شهرکی نیز به نام شهرک گلخانه ای بلداجی بنیاد شده.

بُلْداجی
تالاب بین المللی چغاخور در زمستان، شهری در استان چهارمحال و بختیاری، شهرستان بروجن، و مرکز اداری بخش بُلداجی. با ارتفاع ۲,۲۷۰ متر، در دشتی در ۴۹کیلومتری جنوب شرقی شهرکرد و ۲۳کیلومتری غرب جنوبی بروجن، سر راه بروجن به شلمزار و اردل، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدلِ مایل به سرد و نیمه خشک، جمعیت آن ۱۰,۷۱۰ نفر، و از مرتفع ترین شهرهای ایران است. غلات از محصولات کشاورزی و لبنیات از عمده ترین فرآورده های دامی آن است. جمعیت آن ۱۰,۹۷۸ نفراست (۱۳۸۵).