مسلم لیگ

اتحادیه مسلمانان تمامی هند (انگلیسی: All-India Muslim League) که با نام مسلم لیگ (انگلیسی: Muslim League) شناخته می شود یک حزب سیاسی بود که در سال های اولیه قرن بیستم در هند تحت سلطه بریتانیا تأسیس شد. حمایت قوی این حزب برای استقرار حاکمیت ملی جداگانه اسلامی به نام پاکستان، منجر به چندپارگی کشور هند در سال ۱۹۴۷ توسط امپراتوری بریتانیا شد.
جنبش استقلال طلبی هند
تاریخ پاکستان
تاریخ هند
این حزب از یک جنبش ادبی در دانشگاه اسلامی علیگر آغاز شد که در آن سید احمد خان شخصیت اصلی بشمار می رفت. این تشکل، سازمانی برای نخبگان باقی ماند تا هنگامی که در سال ۱۹۳۷ مسلم لیگ رهبری بسیج توده های مسلمان را آغاز کرد و از آن پس به یک سازمان محبوب تبدیل گشت.
در دهه ۱۹۳۰ با ایده یک دولت-ملت مجزا و تحت تأثیر اندیشه های فلسفی محمد اقبال لاهوری، چهار استان در شمال غربی هندوستانِ تحت سلطه بریتانیا که بیشتر از نظریه دو کشور مجزا حمایت می کردند متحد شدند. در جریان رویدادهای جهانی که منجر به جنگ جهانی دوم و اعتراض مؤثر حزب کنگره ملی هند علیه انگلستان شد، مسلم لیگ با حمایت از بریتانیا در جنگ، به طور یک جانبه و بدون مشورت با مردم، کشور هند را در جنگ درگیر کرد. مسلم لیگ در دهه ۱۹۴۰ نقش تعیین کننده ای ایفا کرد و به یکی از محرک های مؤثر تقسیم هند بر اساس اعتقادات مذهبی و ایجاد پاکستان به عنوان یک کشور مسلمان در سال ۱۹۴۷ تبدیل شد.
حزب مسلم لیگ، که در سال ۱۹۰۶ در داکا بنیان گذاشته شد، «حفاظت و حمایت از حقوق سیاسی و علایق مسلمانان هند» را هدف خود اعلام کرد. این حزب همچنان بر وفاداری خود به حکومت بریتانیا تأکید نمود و فراخوان های تحریم کالاهای انگلیسی را محکوم نمود، که کنگره ملی در واکنش با تجزیه ایالت بنگال راه اندازی کرده بود.

مُسلِم لیگ (Muslim League)
محمدعلی جناح و سایر اعضای کمیته مسلم لیگ در لاهور
سازمانی سیاسی ـ مذهبی، پایه گذاری شده در ۱۹۰۶ با نام مسلم لیگ همۀ هند، و با هدفِ دفاع از حقوق اقلیت مسلمان در هندوستانِ عمدتاً هندو مذهبِ زیر سلطۀ انگلستان. این سازمان در استقرار دولت مسلمان و جداگانۀ پاکستان در شبه قارۀ هند نقشی اساسی ایفا کرد. در ۱۹۱۶ مسلم لیگ و حزب «کنگرۀ ملی هند»، که اکثریت اعضای آن را هندوها تشکیل می دادند، پیمان لکنورا منعقد کردند و خواستار خودگردانی بیشتر هند با حوزه های انتخابیۀ جداگانۀ مسلمان و هندو شدند. اما پس از ۱۹۲۰ این سازمان ها از هم جدا شدند؛ کنگره روش مبارزه جویانه تری در پیش گرفت، ولی مسلم لیگ، به رهبری محمد اقبال و محمدعلی جناح، از این امر هراس داشتند که خودگردانی به سرکوب مسلمانان به دست هندوها ختم شود. زمانی که حکومت های ایالت های تحت کنترل هندوها، که از ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۷ با رأی مردم روی کار آمده بودند، از همکاری با نمایندگان مسلم لیگ سرباز زدند، این هراس تشدید شد. مسلم لیگ، اگرچه از پشتیبانی انگلستان برخوردار بود و با حاکمیت انگلستان بر هند نظر موافق داشت، با قریب الوقوع دیدن استقلال هند استراتژی خود را تغییر داد. این سازمان در ۱۹۴۰ بر تشکیل دولت مستقل مسلمان در شبه قارۀ هند صحّه گذاشت. در آغازِ تشکیل پاکستان، مسلم لیگ بر صحنۀ سیاست آن کشور استیلا داشت، اما بعدها دچار انشعاب های مختلف شد و در ۱۹۷۰ دیگر فاقد هرگونه تأثیر سیاسی بود.