دانه افکندن
دانه فکندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دانه فکندن. [ ن ِ / ن ِ ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دانه افکندن. دانه ریختن :
دانه اشک نیاز می فکنم هر سحر
بلبل بستان عشق مرغ سرای منست.
دانه اشک نیاز می فکنم هر سحر
بلبل بستان عشق مرغ سرای منست.
علی خراسانی ( از آنندراج ).
|| چینه نهادن.کلمات دیگر: