چرب گوئی

چرب زبانی . چرب سخنی چرب گفتاری . شیرین سخنی و خوش زبانی .

چرب گوئی. [ چ َ ] ( حامص مرکب ) چرب زبانی. چرب سخنی. چرب گفتاری. شیرین سخنی و خوش زبانی. فصاحت :
همه چیزیت هست از خوبروئی
ز شیرین شکری و چرب گوئی.فسانه بود خسرو در نکوئی
فسونگر بود وقت چرب گوئی.|| چاپلوسی. تملق. زبان بازی. || فریبندگی. رجوع به چرب زبانی و چرب سخنی و چربگو و چربگوی شود.

۱. چرب زبانی.
۲. شیرین سخنی.