دائم لاضروری. [ ءِ م ِ ض َ ری ی ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در اصطلاح منطق یکی از قضایای چهارده گانه مطلقه و موجهه ازصنف اول باعتبار ذات تنها. ( اساس الاقتباس ص 152 ).
