ذبنه . خوشیدن لب از تشنگی .
ذبله
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ذبلة ) ذبلة. [ ذَ ل َ ] ( ع اِ ) پشک. پشکل. بَعرَة. || باد گرم پژمراننده.
ذبلة. [ ذُ ل َ ] ( ع مص ) ذُبنة. خوشیدن لب از تشنگی. پژمریدن لب از عطش. || خوشیدگی لب و پژمردگی آن از بی آبی.
ذبلة. [ ذُ ل َ ] ( ع مص ) ذُبنة. خوشیدن لب از تشنگی. پژمریدن لب از عطش. || خوشیدگی لب و پژمردگی آن از بی آبی.
ذبلة. [ ذَ ل َ ] (ع اِ) پشک . پشکل . بَعرَة. || باد گرم پژمراننده .
ذبلة. [ ذُ ل َ ] (ع مص ) ذُبنة. خوشیدن لب از تشنگی . پژمریدن لب از عطش . || خوشیدگی لب و پژمردگی آن از بی آبی .
کلمات دیگر: