ذباح

ذباح . [ ذَ ] (ع مص ) ذَبح ، در تمام معانی . || شکافتن . پاره کردن . || گلو بریدن . || خبه کردن و هلاک ساختن . || ذباح دَن ؛ سوراخ کردن خم . || ذبحت اللحیة فلاناً؛ دراز گشت و فروهشت لحیه زیر زنخ وی و پیدا آمد پتفوزآن . ذبح الخمر الملح و الشمس و النینان ای طهرها و اباح استعمالها. و نینان ، جمع نون بمعنی ماهی است .

ذباح . [ ذَب ْ با ] (ع ص ) گوسپندکش . (مهذب الاسماء). سلاّخ .

ذباح . [ ذُ / ذِ / ذُب ْ با ] (ع اِ) گیاهی است زهردار. || آزاری است در حلق . درد گلو. ذبحة، و آن بیماریی است صعب در گلو و حلق . درد گلو یا خون است که خناق پیدا کند پس میکشد، یا ریشی است که در حلق برآید و در مثل است : رب ّ مطعمة تکون ذباحاً. || شکاف سر انگشتان . (دهار). || داغ که بر حلق اشتر نهند. (مهذب الاسماء). || موت ذباح ؛ موت سریع. موت زؤآل . موت زُؤاف .

ذباح . [ ذُب ْ با ] (ع اِ) کفتگی های باطن انگشتان پای .