خار چشم موذی
خار دیده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خار دیده. [ رِ دی دَ / دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب )خار چشم. موذی. مزاحم. مانع. رنج دهنده. خار راه.، خاردیده. [ دی دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) چیزی که به او آفت خار رسیده باشد :
فلک به آبله خار دیده می ماند
زمین بدامن در خون کشیده می ماند.
فلک به آبله خار دیده می ماند
زمین بدامن در خون کشیده می ماند.
صائب ( از آنندراج ).
خار دیده . [ رِ دی دَ / دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب )خار چشم . موذی . مزاحم . مانع. رنج دهنده . خار راه .
کلمات دیگر: