عبدالله فرادی

عبدالله فرادی (۱۳۰۶-۷ مرداد ۱۳۷۵) از خوشنویسان بنام خط نستعلیق و استادان پیش کسوت انجمن خوشنویسان ایران است.
«داستان زال و رودابه»
«شرح نهج البلاغه»
«فرمان مالک اشتر»
«مراة العین»
«مرقع قند پارسی»
«مقدمه گنجینه هنر»
«مناجات حضرت امیر»
عبدالله فرادی در سال ۱۳۰۶ در خانواده ای اهل دانش و فرهنگ متولد گردید. نام پدرش محمد بود که فردی اهل رقم و قلم بوده است و توصیه اش به فرزندان این بود که خط را به قاعده و خوش بنویسند.
عبدالله فرادی پس از پایان یافتن تحصیلات مقدماتی و متوسطه، وارد دانشکده معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) شد و پس از آن به دانشکده حقوق رفت و همزمان نیز زبان و ادبیات فارسی را نیز ادامه داد. وی بعد از اخذ لیسانس، به سوربن رفته و به تحصیل در رشته زبان و ادبیات فرانسه مشغول گردید. فرادی در کنار تحصیل هنر به خوشنویسی نیز علاقمند گردید و این هنر را تا سرحد کمال نزد اساتید بزرگ زمان خود فرا گرفت.
فرادی خوشنویسی را از سنین کودکی و از کلاس چهارم ابتدایی شروع کرد و تعلیم خط را ابتدا نزد غلامرضا خوشنویس آغاز کرد و بعدها از عماد طاهری ملقب به«عمادالشریعه» سرمشق گرفت. او خوشنویسی را در محضر علی مخصوص، فرزند خلف میرزا حسین خان مستوفی معروف به کاتب خاقان، علی آقاحسینی و علی اکبر خان کاوه دنبال کرد اما این برای او کافی نبود به همین خاطر در سال ۱۳۲۳ نزد سید حسن میرخانی ملقب به «سراج الکتاب» رفت و تا واپسین روزهای زندگی استاد، از تعالیم او استفاده کرد.