گاه شماری خوارزمی

گاهشماری خوارزمی، یکی از گاهشماری های رایج طی قرون میانه در آسیای مرکزی بود که ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه خود به آن اشاره کرده است. اهالی خوارزم در آپسال(=اول سال)ها و آپماه(=اول ماه) با سغدیان یکسان و با ایرانیان دربارهٔ آنها یکسان نیستند. سبب همین امر، آغازگر تابستان نزد آنها، آغاز ناوسارچی باشد؛ و جشن هایی در آن وجود دارد که آنها را به دوره پیش از اسلام اطلاق می دادند بدین سبب این جشن ها را با شکوه برگزار می کردند. همچنین تصور می کردند که خدا، آنها را به بزرگداشت این جشن ها فرمان داده است. آنان روزهایی دیگر داشتند که از آنها استفاده می کردند که از پیشینیان خود گرفته اند. اکنون از زرتشتیان آنان، چیزی جز تفکرات باقی نمانده، که این هم از مرزهای آن کیش عبور نکرده؛ تنها به شناخت برون دیدهای آن، بدون هیچ جستجویی از حقایق و معانی آن، بسنده و کفایت کرده است. چنان که تنها جشن های آن با شناخت دوری آنها از هم و نه در جایگاه های آنها __ که منسوب به ماهاست __ برگزار گردیده است. اما روزهاشان و جشن های آنان که وابستگی به دین ایشان ندارد، به این شکل است:
پس از ماه ها، خوارزمیان جشن هایی دارند، که در حال های دینشان به آنها نیازمند هستند، که شش جشن است: